Rozdział 35

Gdy Nath i Ania byli już na zewnątrz, chłopak zatrzymał się i spojrzał na Anię.

― Tak bardzo Cię za to przepraszam… ― zaczął.

― Nie masz za co mnie przepraszać. ― przerwała mu Ania i złożyła na jego ustach czuły pocałunek.

W tym momencie z kawiarenki wyszły te dziewczyny. Patrzyły jak sępy na Natha, który obejmował i całował namiętnie Anię. W tym samym też momencie para usłyszała pisk:

― O mój Boże! To Nathan! To jest Nathan Sykes!

Para oderwała się od siebie i spojrzała w kierunku, z którego dobiegał krzyk. Ujrzeli kilka dziewczyn, które biegły w ich stronę.

― Możemy prosić o autograf? ― zapytały zatrzymując się przed nimi.

Chłopak spojrzał niepewnie na Anię, ale ona kiwnęła jedynie głową, żeby robił swoje. Chłopak puścił rękę Ani i zaczął podpisywać się na kartkach, koszulkach i tego typu rzeczach. Dziewczyny pytały go o różne rzeczy i śmiały się ciągle. Ania stała z boku i przyglądała się temu uśmiechając się. Dziewczyny zerkały czasami ukradkiem na Anię, nie wiedząc kim jest. W końcu Nath odpowiadając na jedno z zadanych pytań i opowiadając jakąś historyjkę objął Anię ręką i przyciągnął do siebie.

― To Twoja dziewczyna? ― zapytała jedna z nich, gdy Nath skończył mówić. ― Jest bardzo ładna.

― Ale chyba się na nią nie rzucicie? ― zapytał Nath ze strachem i zerknął znów na Anię.

― Co Ty gadasz? No chyba jeszcze nas nie pogrzało. Czemu miałybyśmy to robić? ― zapytała druga.

― Nathan jest troszkę przewrażliwiony… ― zaśmiała się Ania.

― Ta przewrażliwiony… No nie powiesz mi chyba, że tamte to na kawę chciały Cię zaprosić… ― odezwał się chłopak wskazując głową stojące ciągle z tyłu dziewczyny.

Fanki, które z nimi stały zerknęły na tamte dziewczyny.

― Nie no spoko… My Ci nic nie zrobimy… ― brunetka zaczęła się śmiać. ― A Ty się tak nie bój, bo Ci grzywka wypadnie…

Ania zaczęła się śmiać i nie mogła przestać, ani się powstrzymać, a do niej dołączyła reszta dziewczyn.

― Łatwo Wam mówić… Ale ja się naprawdę boję. Nie każda nasza fanka jest taka jak Wy… ― powiedział z powagą Nath.

― Dzięki za komplement…  ― uśmiechnęła się jedna z blondynek. ― Na nas możesz liczyć. My się cieszymy, że znalazłeś kogoś dla siebie.

― A po za tym musisz być wyjątkowa skoro Nathan zwrócił na Ciebie uwagę… ― dodała druga zwracając się do Ani.

Dziewczyna speszyła się trochę słysząc te słowa. Nath widząc to zaśmiał się i powiedział:

― No ba… jak mogłoby być inaczej…

Chłopak popatrzył w oczy Ani i zaczął śpiewać:

“You cast a spell on me, spell on me

You hit me like the sky fell on me, fell on me”

Ania zarumieniła się jeszcze bardziej i szturchnęła go mówiąc:

― Przestań robić wioskę na ulicy… Ludzie się patrzą…

Dziewczyna była tak zawstydzona, że spuściła głowę. Natomiast Nathan tylko uśmiechnął się, złapał ją za podbródek, który podniósł i musnął jej wargi. Dziewczyny za to, patrzyły na to jak zaczarowane.

― Uwielbiam jak się tak rumienisz… ― zamruczał jej do ucha, żeby tylko Ania usłyszała.

No tego to było już za wiele… pomyślała Ania. Przez niego miała ochotę rzucić się mu w objęcia i zerwać z niego wszystko… poczuć jego pieszczoty i pocałunki na całym ciele… Ania przypomniała sobie dalszą część piosenki „And I decided you look well on me, well on me
So let's go somewhere no-one else can see, you and me”, gdy Nath puścił do niej oczko. Z tego całego zamyślenia wyrwały ich fanki. Chciały sobie zrobić z Nathem kilka zdjęć. Chłopak uśmiechnął się łobuzersko do Ani i podszedł do dziewczyn.

― Yyyy… Nie masz nic przeciwko tego, żebyśmy go objęły? ― zapytała jedna z nich niepewnie.

― Nie, spoko… ― rzuciła Ania.

Każda z dziewczyn zrobiła sobie fotkę z Nathem, a następnie Ania zaproponowała, że może zrobić im zdjęcie grupowe, na co fanki bardzo się ucieszyły. Chłopak wrócił do Ani i znów ją objął.

― A możemy jeszcze Wam zrobić zdjęcie? Tak ładnie wyglądacie razem… ― zapytała blondynka.

― Jasne. ― powiedział Nath.

Od razu przyciągnął bliżej siebie Anię i spojrzał na nią czule. Dziewczyny zrobiły wtedy zdjęcie z zaskoczenia. Wyszło cudownie. Fanki pożegnały się z nimi i odeszły. Nathan za to złapał Anię za rękę i pociągnął w stronę samochodu.

― Wracamy do domu… ― powiedział otwierając drzwi samochodu dla Ani.

Po 15 minutach byli już przed domem. Chłopak, gdy tylko przekroczyli próg porwał Anię w objęcia i zaczął całować namiętnie. W ogóle zapomnieli, że w domu jest Tom i Monika. Po chwili przerwało im wołanie Moniki:

― Ania to Wy?

― Tak! ― odkrzyknęła dziewczyna i pociągnęła Natha na górę.

Będąc już w swoim pokoju powrócili do pieszczot. Ania pozbawiła Natha koszulki i zaczęła całować go po torsie. Chłopak usiadł na łóżku, a Ania weszła na niego. Ręce Natha powędrowały na pośladki dziewczyny, a następnie pod bluzkę, którą chwilę później zdjął z niej. Chłopak popatrzał na Anię, a następnie zaczął ją całować po piersiach…

― Dlaczego… ― Tom wparował do pokoju, by sprawdzić dlaczego nie przyszli do nich i stanął jak wryty.

― Tom wyjdź stąd! ― krzyknęła Ania schodząc szybko z Natha i zasłaniając się nim.

― Sory… ― wypalił Tom i wybiegł z pokoju.

Nathan odwrócił się do Ani i podał jej bluzkę. Dziewczyna szybko ją założyła.

― Chodź zejdziemy na dół, bo zaraz znowu tu wparuje… ― powiedział chłopak zakładając swoja koszulkę.

Dziewczyna spojrzała zła na Natha i razem poszli do salonu. Tam Monika rozmawiała przez telefon, tyle, że po polsku… Tom siedział z naburmuszoną miną i gdy zobaczył Anie i Natha, spojrzał na nich wrogo.

― Pukać nie umiesz? ― warknął na niego Nath.

― Co ja Ci o TYM mówiłem?! ― odpowiedział Tom.

Nath chciał mu odpowiedzieć, ale ubiegła go Ania:

― Tom nie zachowuj się jakbyś miał 5 lat… Dobrze wiesz, że nie możesz nam niczego zabronić. Jesteśmy już dorośli i to jest normalne…

Ich dyskusje przerwała Monika, która właśnie skończyła rozmawiać przez telefon.

― Dzwoniła moja mama…

Ania spojrzała na przyjaciółkę.

― Co chciała? ― zapytała jej.

― Agata, ten krasnal mały znalazła w necie artykuł o chłopakach i były tam nasze zdjęcia i było też coś o wypadku… Oczywiście poleciała z tym od razu do mamy… A mama zaczęła się wściekać, ze nie zadzwoniłam do niej i zaczęła pytać co się stało z Marcinem i co to za chłopak, o którym piszą… ― dziewczyna spojrzała na Toma. ― No i… powiedziała, że przyjadą tu… jurto mają samolot…

― Ale wszyscy? Czy tylko Krysia? ― zapytała Ania.

Krysia to była mama Moniki. Ania zwracała się do rodziców Moniki po imieniu. Ale to długa i zawiła historia, którą ciężko wytłumaczyć.

― Wszyscy… Agata też. ― oznajmiła Monika.

Ania zaczęła się śmiać i spojrzała na Toma. Chłopak nie wiedział o co chodzi, bo Ania się śmiała, a Monika miała poważną minę.

― Co się dzieje? ― zapytał w końcu.

― No Tom, Skarbie, szykuj się… ― powiedziała przez śmiech Ania. ― Nie mogę się już doczekać…

― Ale na co? O co Ci chodzi? ― zapytał zdezorientowany.

― Moniki tata przyjeżdża… A z tego co wiem, to Zdzisiek bardzo miły będzie dla Ciebie… ― powiedziała Ania z sarkazmem.

Tom spojrzał jeszcze raz na Monikę. Dziewczynie nie było do śmiechu. Wiedziała, że Ania ma racje. Chłopak widząc minę Moniki zaczął się trochę bać…

_________________________

No i jest ;)

Nie wiem co z tego wyszło....

Ale na to co będzie dalej będziecie musiały poczekać do poniedziałku niestety...

Dziękuję, że to czytacie:***

Jestem ciekawa co o tym sądzicie ;D

 Wiecie, że Was Kocham prawda? :**